Over jou. Aryf. 40 jaar uit Pakistan. Werkt in Congo

Wat heb je ooit gedaan en zou je zo weer doen?

Ik zou zo weer gaan parachute springen. Voor mijn militaire training moest ik 5 sprongen maken. De eersten vond ik niet fijn. Ik was toch een beetje angstig. Echter bij de vijfde sprong vond ik het geweldig. Echt On top of the world. In the sky. Het geeft mij een geweldig gevoel van vrijheid

Wanneer heb je voor het laatst gelachen?

Ik lach gelukkig heel vaak.

Gisteren heb ik hard gelach om een video over mijn zoon. Hij is 3 jaar oud. In de video zie je hem in zijn pyama. Het is vlak voor zijn bedtijd. Mijn zoon heeft een pot creme gepakt en smeert er de hele bank mee onder. Zijn moeder vraagt hem wat hij aan het doen is. Hij kijkt op met een heel schuldig gezicht maar gaat onverstoorbaar door met smeren.

Ps ik heb de video gezien. Wat een smeerboel en wat een lief koppie

Waar ben je het meest trots op?

Ik ben zeer trots op mijn baan. Op mijn 12^de ben ik door het leger uit mijn klas gehaald als veelbelovend talent. Ik heb toen ook al mijn militaire training gehad. Wij waren met 100 jonge jongens. Nu nog werkt bijna iedereen in het leger. Ik heb er veel goede vrienden aan overgehouden. Het was echt een zware training. Mijn land gaat qua temperatuur van -50 tot 50 en dat in 1 dag. Met prachtige stranden in het zuiden. Tot hoge bergtoppen. Soms wel tot over 6000 meter. Als militair moet je ze op. Vandaar bewaken wij onze grenzen. Regelmatig worden er mensen hoogteziek en af en toe sterft er zelfs iemand. Ik ben nu bij de verenigde Natie en gestationeerd in Congo. Door mijn werk ben ik heel veel van huis. Maar ik doe goede en belangrijke dingen. Echter is mijn vrouw alleen thuis met de kinderen. Al is het leger zeer goed voor ons. Mijn vrouw heeft personeel. En zelfs na mijn pensioen is alles goed geregeld. Met een mooie woning en al. Daar hoef ik zelf niet voor te zorgen.

Alleen tegelijk vind ik het jammer dat ik in dit beroep zit. Ik zit vast in mijn baan. Vast in het systeem. Ik ben geen vrije man. Dat is een nadeel. Ik zou graag weten en voelen hoe het is om vrij te zijn.

Maar ik kan en mag echt niet klagen over mijn leven. Het leger is echt goed voor mij en mijn familie.  Ik heb 60 dagen vakantie per jaar. Dus gemiddeld eens in het kwartaal zie ik mijn familie. Mijn vrouw, dochter van 10 en mijn zoon van 3. Van de 60 dagen mag ik 15 dagen niet van het continent af waar ik gestationeerd ben. Dat is een VN regel. Mijn familie mag dan wel overkomen. Echter vind mijn vrouw reizen met 2 kinderen te zwaar. Een keer heeft ze het gedaan en dat viel haar zwaar. Vandaar dat ik nu vrienden heb bezocht en zelf nog even Kaapstad verken.

Welke tip of advies zou je aan je jongere ik willen geven?

Je zult je levenlang moeten leren. Apart dat je op school zoveel dingen leert zoals rekenen, scheikunde, schrijven, lezen etc. Maar ze leren je niet om jezelf te leren kennen. Je vergeet jezelf zo. Vaak denken je aan wat anderen van je vinden en zouden zeggen. In mijn cultuur moet je jezelf opofferen. Door verantwoordelijkheid. Verplichtingen Velen leven daardoor gefrustreerd omdat zij niet hun eigen leven kunnen leiden. En het gevoel hebben dat het nooit goed genoeg is. Dat frustreert.

Ik zou tegen mijn eigen ik willen zeggen: Leef meer voor jezelf.

Zie een doel voor ogen want dan kom je verder.

En weet dat de meer je leert je meer weet dat je niets weet.