Iedereen ervaart de wereld anders. Iedereen ervaart het leven anders.
Een groot verschil maakt uit: Waar ben je geboren? In welk deel van de wereld? In welk land? Wat is je geslacht? Wat is je huidskleur? In welk milieu? Allemaal omstandigheden die zeer bepalend zijn in een leven. Allemaal omstandigheden waar jezelf geen invloed op hebt.
Zelf ben ik opgegroeid in een kleine plaats in Twente. Een meer beschermend leven. Een kleinere gemeenschap waar bijna iedereen elkaar kent. Een plek waar het normaal is dat je elkaar groet.
Grappig dat vaak buitenlanders het begroeten vreemd en mooi vinden. Dat mensen elkaar begroeten of een knikje geven. Het is niet overal gebruikelijk.
Het voelt als een sociaal gebeuren. Een eenvoudig gebaar. Een klein gebaar. En in dat gebaar zit zoveel.
Wat mij gisteren in Kaapstad opeens erg raakte was een roep van een dakloze.
U kijkt niet eens!
Ik hoorde en zag een man in afgedragen kleding. Een dakloze. Die dakloze had een andere man gevraagd om geld of eten. De man liep door. Ogen op zijn telefoon. Doof voor de dakloze. Waarschijnlijk bewust negerend. Negeren van de omgeving. Maar bovenal negeren van de dakloze.
Opeens greep mij de zin van de dakloze aan. U kijkt niet eens!
Dat moet toch een van het meest trieste zijn voor iemand.
Dat niemand meer naar je kijkt.
Dat niemand meer naar je luistert.
Dat niemand je meer ziet.
Dat je voor de menigte bij het straatbeeld hoort.
Het lijkt mij een van de ergste ervaringen voor een mens
Dat je niet meer gezien en gehoord wordt
Voelt iemand zich dan nog mens?
Het greep mij zo aan.
Een het zou toch niet nodig moeten zijn dat iemand niet gezien wordt.
Je kan altijd iemand aankijken. Een knikje geven. Al wil of kan je niets geven. Verdient iemand het dan niet dat je hem of haar aankijkt en gewoon zegt. Sorry nu niet.
Stel je eens voor hoe het zou kunnen voelen: Niemand die meer naar je kijkt. Niemand die je nog ziet.
Liefs
Sabine
Zo is het wel. Ik ben er zelf ook wel schuldig aan, soms doe je iets, vaak ook niet. 2 weken geleden liep een jonge jongen (ongeveer 16) mij voorbij rechtstreeks naar een man die tegen de muur aan zat. Hij opent z’n rugzak en vraagt of de man honger heeft en of hij chocolade lust. Dat zet je op een hele boel manieren aan het denken.
Wij geven aan goede doelen die mensen op straat proberen te helpen weer een gewoon bestaan op te bouwen, maar je hebt gelijk, ik moet ook vaker naar de mens kijken. Dank je wel voor deze overpeinzing!
Fijne Kerstdagen gewenst, waar ter wereld je ook mag zijn.
Dank je Wilma.
Gewaarwording is al een begin.
Wat een mooie daad van die jongen.
Ik weet dat jullie goede doelen steunen. Top.
Jullie ook fijne dagen gewenst.
Ik vertrek over een paar uur uit Kaapstad.
Kerst en oud- en nieuw in Nederland.
Goede reis en fijne dagen thuis!
Dank je Jullie ook fijne dagen gewenst
Empathie is een kwaliteit, bewonderenswaardig.
Dank je