Zo zeg die eerste twee weken vlogen voorbij. Ik heb beide routes nu een keer gevaren. Ik werk al twee weken op AidaPrima. Werken op een cruiseschip. Terwijl ik dit schrijf zijn we weer in de haven van Hamburg. In mijn 3 uren pauze ben ik naar dek 7 gegaan. Even genieten van het weer met een alcoholvrije cocktail. Werken op een cruiseschip is iets totaal anders.
Hoe ging de eerste tijd?
Op het schip werd ik opgehaald door mijn manager. Een vriendelijk meid die ook pas op dit schip is begonnen. Nog meer papieren en pasjes. Een crew pas. Net als de gasten betaal en boek je alles met die crewpas. Niets gaat contant. Bij aankomst lever jij je paspoort en zeemanpas in. Alles wordt centraal bewaard.
Ik word naar mijn cabine gebracht. Na gelang je functie deel je een cabine. Of heb je een eigen cabine al dan niet met gedeelde badkamer. Ik deel mijn cabine. Al had ik de eerste week het geluk dat mijn kamergenoot bij haar vriend sliep. Helaas vertrok zij na een week en deel ik nu de cabine met een collega van de receptie.
Het past. Het houdt niet over. Een stapelbed. Ieder een grote kast met veel planken en een hanggedeelte. Een bureau met 4 laden. Schrijfblad. Televisie. Telefoon. De badkamer is mooi verwoord compact. Een Wastafel met 2 kastjes, wc en uiteraard de douche.
Ik heb mij gelijk aangewend om te kijken op welk dek ik ben en bij welk trappenhuis. Ik ben dek 2 trappenhuis 14. De gangen lijken op elkaar. De trappenhuizen zijn gelijk. Er zijn weinig oriëntatiepunten zal je nieuw bent.
Op verkenning
De eerste opgave is altijd naar de kleermaker gaan. Je uniform, beddengoed, handdoeken etc. op te halen. Mijn huidige kamergenoot is ook nieuw die dag en zij zegt ik weet de weg en loop met je mee. Niet wetende dat zij: Europees kampioene verdwalen is. Het was een lange tocht voor we eindelijk bij de kleermaker waren. Dek 1 trappenhuis 5.
Alle kleding valt klein uit. Gevolg. Je haalt kleding op. Er zijn geen pashokjes dus moet je terug naar je cabine om te passen. Meestal past het niet dus moet je weer terug om een andere maat op te halen. Bij de derde poging was het redelijk goed.
In een nieuwe ronde heb ik het beddengoed, handdoeken, douchegordijn, wc-papier, vuilniszakjes, gordijn gekregen. Een hele hoge stapel vol weer terug naar de cabine.. Ik heb gelijk al in de gaten dat ik heel veel ga trappenlopen. In het personeelsgedeelte zijn ook liften. Meestal twee bij elkaar. Een food lift en een non food lift. Echter ben je met traplopen vaak sneller dan wachten op een lift.
Mijn cabine
Het onderbed is nog vrij. In de tijd dat ik reisde wilde ik ook altijd graag het onderbed. Geen geklim. Ik heb tijd gekregen om mij in te richten. Een gordijn ophangen zonder haakjes lukt niet. Aangezien ik geen idee heb hoe de dagplanning zal zijn, besluit ik die haakjes een keer later op te halen.
Mijn buddy collega Nina haalt mij op van de cabine. Eigenlijk hoor ik een rondleiding te krijgen over het schip. Door de grote drukte lukt dat niet. Wij gaan naar de receptie. Die bevindt zich op dek 4 trappenhuis 12. Dat is dus een makkie voor mij. Ik woon iets lager.
Het is een super drukke en hectische dag. De collega’s zijn druk en gestrest. Even een snelle kennismaking. Een korte uitleg welke posities er op onze afdeling zijn. Een brief met de te volgen cursussen voor de komende weken.
Veiligheid gaat voor alles. Voor gasten en voor personeel. Elke week is er een veiligheidstraining. Een drill met reddingsvest aan en al. De reddingsvest en de rode crew cap krijg je gelijk. Ik ben blij met de vele oefeningen zodat ik het zelf goed onder de knie krijg.
Het is een lange dag met veel nieuwe indrukken. Op zondag begint mijn echte eerste werkdag. Om 08:00 uur in uniform.
Mijn Uniform
Een donker blauwe lange broek. Een wit officiers-overhemd met lange mouwen. Een chalet en vest in donkerblauw. Bij de tailor is een machine waar je de kledingstukken van je uniform ingooit. Dit apparaat herkent het kledingstuk. Het klinkt eerder dat het apparaat het kledingstuk vermaalt.
Bij de tailor is een een uitgifte van schone kleding. Je scant je crewcard en het apparaat laad je profiel. Je kiest de kledingstukken die je wilt hebben. Het is een heel groot draaiend kledingrek. Vaak duurt het lang omdat er zo veel kleding in hangt. Het kledingstuk komt een stang omlaag. Mooi bedacht..
Het enige wat ik moet doen is op tijd mijn te wassen kleding brengen. En natuurlijk de schone kleding ophalen. Oh ja de tailor heeft ook wc-papier, handzeep en vuilniszakjes.
Elke afdeling en elke functies heeft zijn eigen uniform. Er zijn afdelingen die een dag- en avonduniform hebben.
Werkquarantaine
Al twee weken voor de start moest ik twee keer per dag mijn temperatuur meten. Alles noten op een papier en een paar uur voor aanvang ondertekend indienen. Het origineel op het schip inleveren. Tevens vul je een papier in met bepaalde dingen die je bij je hebt. Mobiel, laptop, tabblad, drank, sigaretten etc. Bij vele havens moet je voor uitvaart weer ondertekenen dat de aantallen nog kloppen.
De werkquarantaine vind ik wel apart. Ik mag gewoon naar mijn werk. Echter direct na mijn dienst moet ik naar de cabine. De maaltijden haal ik bij een speciaal loket op en moet ik in de cabine op eten. Voor mijn functie moet ik toch wel eens post wegbrengen en ophalen. Controles doorvoeren. Kort om ik ben in die dagen op veel plekken geweest in werktijd. Het was fijn dat het voorbij was. Met mij zijn er ongeveer 10 mensen opgestapt. Dat schept toch een band.
Een nieuwe baan is altijd vermoeiend. Je krijgt zoveel nieuwe informatie. Nieuwe systemen. Nieuwe werkprocessen, wachtwoorden. En op een schip ook nog nieuwe functie namen.
Bereidheidsdienst
Een kwart van het personeel moet aan boord blijven zodat in een noodsituatie alles nog goed verloopt. Bij Aida ben je ingedeeld in groep A, B,C of D. Er is een maandrooster. Ik zit in groep D. In Rotterdam is de werkquarantaine net voorbij en zou ik theoretisch van boord mogen. Nou dat is 1,5 uur gelukt. Ik was wat later vrij dan gepland. En om een of andere reden begon de nooddienst al om 10 uur ’s avonds. Toch was het fijn om even van boord te zijn.
Het verschilt erg per afdeling en functie of je tijd hebt om van boord te gaan. Bij de receptie is het vaak slechts 3 tot maximaal 5 uur als lange middag pauze. Of in Rotterdam de avond omdat we daar een nacht blijven. Mijn manager vind het zelf ook prettig om aan land te gaan. Zij doet dus moeite om iedereen een of twee mogelijkheden te geven in een week.
You no food
Iedereen verdwaalt wel een keer op zo’n groot schip. Het kan een klein avontuur zijn. Delen aan boord zijn alleen voor de crew.
Na mijn werkquarantaine was ik op weg naar dek 5 de crewbar (op dek 1 is er ook een). Dek 5 is vooral populair bij de rokers. Het is achter op het cruiseschip. Een deel is dus open. Leuk voor een uitzicht. Fijn voor frisse lucht mits je niet rookt. Het rookhol is erg rokerig. In de avond is de bar geopend.
Op een verkorte rondleiding kwam ik een keer door de crewbar op dek 5. Nu ik alleen op pad ging wist ik niet precies hoe ik er moest komen. Op dek 5 liep ik dus door de passagiersgang, wat mag. Ik wist dat het achterin was. Iemand van housekeeping zag mij al zoekend kijken en nam mij mee naar de bar. Tot zover niets bijzonders.
De weg terug naar mijn cabine was de volgende uitdaging. Ik stap de crewbar uit en weet zelfs nu niet precies waar ik uitkwam. Onderweg vraag ik iemand de weg en die duwt mij een lift in en drukt op een knop. Is makkelijker zei hij nog vriendelijk.
De lift stopt en de deur opent in een keuken. Dat snapte zelfs ik nog dat ik daar niet in mag. Een kok zegt: Spreek jij Engels? Euh ja zeg ik. You are in kitchen. No go. You are in foodelevator. You no food. Go out otherside.
Tja. Duidelijk. De deur aan de andere kant gaat open dus ik stap snel uit. Nu weet ik alleen totaal niet waar ik ben. De oplossing lag om de hoek. Daar waren mannen aan het werk. Hen vroeg ik de weg en al lachend wezen zij mij de volgende hoek om. Na een paar stappen herkende ik de gang. De opmerking You no food zal ik denk ik nooit vergeten. Te hilarisch.
Wennen
Werken en wonen op een cruiseschip is echt heel erg wennen. Het is zo totaal anders. Een cabine delen is weer wennen. Al sliep ik tijdens mijn reizen vaak op slaapzalen. Aan de receptie sta ik vele uren. Mijn voeten doen onwijs pijn van het vele staan. Ik begin er steeds meer aan te wennen.
Mis ik al iets?
Ik wil graag eerlijk zijn over hoe ik dingen ervaar en beleef. Eerlijk zodat iedereen niet het sprookje leest maar hoe het echt is. Echt voor mij dan. Iedereen zal het anders ervaren.
In de cabine en op mijn werkplek heb ik geen daglicht. Daglicht is het gene wat ik het meeste mis. Eerder was ik heel veel buiten. Nu zijn er dagen waarop ik niet buiten komen. Nu in de zomer wanneer het zo lang licht is kan ik momenten pakken om toch even daglicht te zien en voelen. Die momenten moet ik echt even inplannen en nemen.
Ik ben echt heel blij dat ik in dit avontuur gestapt ben. Er zijn al een paar leuke vragen binnengekomen en die ga ik heel graag in de komende blogs beantwoorden.
Vanuit een zonnig Zeebrugge met een alcoholvrije cocktail vanaf dek 7 wens ik jullie een fijne dag.
Ps Mijn blog over de benodigde veiligheidstraining is zeker de moeite waard om te lezen over werken bij op een cruiseschip https://www.sabinesmind.nl/blog/belevenis/
Hoe regel ik mijn reis?
Vliegtickets eenvoudig en snel over https://www.skyscanner.nl/
Een bed eenvoudig en snel over https://www.booking.com
Soms reserveer ik een bed over https://www.airbnb.nl/
“You no food “ hahaha mooi geschreven weer 😘