Ik ben in mijn leven nog niet vaak verhuist.
De afgelopen twee jaar ben ik vaak van hotel, hostels c.q. bed gewisseld. Maar dat was toch alleen met een rugzak.
Naar München kwam ik met mijn grote rugzak vol en een redelijk formaat rolkoffer. Voor een verhuizing vind ik het super bescheiden.
Redelijk snel kocht ik een spijkerbroek voor mijn werk. Een zwarte. Tweedehands. Slechts euro 9. Een koopje. Een daarnaast kocht ik nog 3 goedkope T-shirts met lange mouw. Om lagen kleding te kunnen maken tegen de kou. En ik moest handdoeken kopen. Slechts 1 kreeg ik er van mijn eerste huisbaas. Dat schiet echt niet op.
En door de vreemde, bizarre tijden had ik toch een paar blikjes groenten en rijst gekocht.
De meegebrachte bagage en de gekochte spullen moesten naar mijn nieuwe kamer.
Ik ken niet echt mensen in München. Veel mensen die ik ken hebben geen rijbewijs. En als mensen al rijbewijs hebben dan hebben zij vaak geen auto. Een auto en de grote stad gaan vaak niet zo goed samen.
Ik ben dus verhuist op de fiets!
Hoe Nederlands wil jij het hebben. Fiets. Verhuizen. Verhuizen op de fiets. Ik ben denk ik 5 keer op een neer gefietst. Een keer bij het huurcontract tekenen nam ik spullen mee. Bij het ophalen van de sleutel nam ik spullen mee.
Ik heb toen gelijk de hele kamer schoongemaakt. Passend voor mij in het voorjaar. Toch weer een keer voorjaarsschoonmaak. En ik heb er uren kunnen poetsen. Alles van de muur. Stofzuigen ook onder het bed. De onderkant van de bank. Maar bovenal de douchecabine. Ik zou niet weten wanneer die voor het laatst was schoongemaakt. Of die naar montage ooit nog was schoongemaakt.
Er viel zeer veel eer te halen aan het poetsen. En dat maakt het dan toch fijn. Resultaat van je werk. Ik weet nu dat het zo schoon is als ik het kan krijgen. Allerlei middelen heb ik er tegenaan gegooid. Met een schuurspons uren in de weer.
Ik kreeg er spierpijn van.
Toen fietste ik 2 dagen op rij twee keer op een neer. En dat was mijn verhuizing.
Nou had ik wel de indruk dat er af en toe mensen vreemd keken. Een vrouw op een fiets met een hele grote rugzak. Corona tijd. Mensen hamsteren de vreemdste dingen. Ik denk echt dat er 1 of 2 mensen gedacht hebben dat ik gigantisch had ingeslagen met boodschappen doen.
De laatste verhuisronde was minder grappig. De afspraak was dat ik een achtergelaten matras van een oude bewoner mocht hebben. En dat mijn oude verhuurder die met zijn auto naar mijn nieuwe kamer zou brengen.
Goede mooie afspraak. De matras kon dan op de aanwezige slechte matras. Hopende dat het geheel het redelijk goed slapen zou worden.
Alleen met het inleveren van de sleutel zegt de oude verhuurder. Ik heb slecht nieuws want je kan de matras niet krijgen.
Pardon?
Nee wij hebben het bed en de matras zelf nodig. Anders moeten wij zoveel verhuizen.
Pardon?
De man heeft meerdere gebouwen. Meerdere huurders. En de gratis achtergelaten matras heeft hij nodig? Wat een …… En hij stonk nog erg onaangenaam naar zweet ook. Een hebberd is het. Hij zei wel dat het hem speet. Maar ik ben hem er niet in tegemoet gekomen.
Hij ziet mijn rolkoffer. Hoe krijg jij die op je kamer want ik ben niet met de auto.
Pardon?
Jij bent niet met de auto nou dan moet ik die koffer dus op de fiets meenemen.
Verhuurder: Ja maar die koffer had je niet genoemd.
Klopt dat had ik niet want een matras en die koffer hadden met gemak in je redelijk royale 4 x 4 gepast.
Verhuurder: Oh nee dat had niet gepast hoor
Zeker had het gepast. Denken in mogelijkheden vertel ik hem
En daarbij. Wij hadden afgesproken dat ik de matras zou mogen meenemen en dat jij met de auto kwam. Jij houdt je niet aan de afspraak. Ik bevestig toch niet iets wat al is afgesproken en bevestigd?
Verhuurder: Oh nou het spijt mij. Maar jij kan toch niet met die koffer op de fiets.
Ik kan zeker met die koffer en mijn fiets weg. Het zal onhandig zijn maar het lukt .
De verhuurder biedt nog aan om ergens uit een garage (oh hij bezit ook nog garages in de stad) een touw te halen.
Waarom?
Dan kan je de koffer vastmaken op je fiets?
Ik ben dan een trut en zeg: En wat voor nut zou dat hebben?
Dat wist de verhuurder eigenlijk zelf ook niet. Precies. Komen met oplossingen die niets oplossen.
Ik ben lopend gegaan. Lopend met de koffer op de fiets. Er werd af en toe vreemd gekeken. Maar dat zal ook komen omdat er weinig tot niets gebeurt in deze bizarre tijden.
Ik ben dus in 5 keer op de fiets verhuist.
Wie had dat ooit gedacht?
Ik zelf niet. En ik zie de humor ervan in.
Hoe vaak ben jij al verhuist?
Liefs
Sabine
