Veranderingen brengen vaak avontuur,
Veranderingen geven je vaak ervaringen,
Veranderingen geven je vaak nieuwe zienswijzen
Veranderingen geven energie of kosten energie.
Veranderingen houden je in beweging
Wat als er nooit iets zou veranderen?
Omstandigheden kan je creëren.
Mogelijkheden kan je creëren
Accepteren kan je leren
Veranderingen accepteren kan je leren.
In mijn geval was de verandering een baan accepteren in München. Na twee jaar reizen een enorme verandering. Het werken is niet zo’n grote verandering. Mijn eerste weekendbaan had ik al 15 jaar jong. Maar het vastleggen. Een langdurig plan hebben. Voor een aantal maanden heb ik mij vastgelegd aan een baan. Vastgelegd aan een stad. Een bewuste keuze.
Verhuizen is altijd een inspanning. Het verhuizen op zichzelf is, als je weinig bezittingen hebt, redelijk eenvoudig. Ik ging op pad met een mega volle en zware rugzak. En van mijn vader mocht ik hun grote rolkoffer mee. Ergens gaan wonen en werken dan wil je toch andere en meer spullen mee. Qua kleding vooral. Iets meer volwassen werk en stad kleding (mocht het al bestaan). Het was vooral een kwestie van zoveel mogelijk mee willen nemen. Ik ga er bijna niet mee slepen dus het maximale qua gewicht moet mee.
Nou de eerste uitdaging was er veel sneller dan verwacht. Trappen. Geen roltrap nee een gewone trap. Ik had een treinticket van Goor naar München met slechts 2 keer overstappen. Hengelo en Hannover. Appeltje eitje. Tot er een storm over west Europa gaat. Al het verkeer ontregeld. Een dag na de storm moet het trein schema weer echt op orde komen. Ik moet een keer meer overstappen. In Bad Bentheim. Een trap af en ook weer op. Best even een krachtinspanning. Een van het type het lukt mij wel maar oh dit is niet fijn. En dan heb ik bij het trap oplopen nog een man achter mij lopen die commentaar heeft. Ja. Commentaar op het feit dat ik langzaam de trap oploop. Pardon!? Geintje zeker toch? Nee deze man vond het serieus irritant dat ik langzaam was. En mijn menselijke reactie: Sorry ik heb veel bagage omdat ik verhuis. Zegt de man: Dan hoeft u toch niet zoveel mee te nemen.
Huh? Ik zou iets gevat willen hebben gezegd. Alleen dacht ik laat maar. Ik hoop dat die meneer straks niet naast mij zit. Gelukkig heb ik hem niet weer gezien. Verhuizen met 2 grote bagage stukken lijkt mij toch echt super weinig.
Maar okay deze meneer heeft vast hele andere problemen dan het feit dat hij achter mij liep en dat ik langzaam was.
Voor de periode in München heb ik natuurlijk een dak boven mijn hoofd nodig. En dat dak moet ik zoeken. Mijn senior-manager had al aangegeven dat het een uitdaging zou worden. Ik zei uiteraard: Komt goed ik hoef slecht een dak boven mijn hoofd. Evenals ik slechts een baan zocht.
Echter hebben eigenlijk alle grote steden op de wereld een huisvestingsprobleem. Er zijn heel veel mensen die een dak boven hun hoofd zoeken. Helaas is het aanbod van die daken stukken lager dan de vraag. De prijzen zijn overal bizar hoog. En de wachtlijsten en -tijden zijn enorm.
Ik besluit al snel dat ik alleen een kamer wil. Een appartement is qua huur bijna gelijk aan mijn salaris. Kan ik dus niet betalen. En al zou ik het wel kunnen betalen zou ik niet zoveel geld aan een dak willen uitgeven.
Op facebook stel ik al de vraag of iemand toevallig iets weet. Gewoon heel eenvoudig beginnen.
Zoek of wil je iets? Deel het met veel mensen. Laat het veel mensen weten. Iedereen weet iets. En soms kan een balletje vreemd rollen. Deze keer lukt het zo niet.
De zoektocht begint.
Liefs,
Sabine
