Bij een lange reis, is het voor mij beter, om af en toe een soort rustdag in te lassen. Alleen maar hoogtepunten beleven werkt voor mij niet. Het is vermoeiend. De waardering voor al het moois gaat ontbreken. Even een dag zoals ik thuis zou hebben. Niets bijzonders doen. In een vreemde omgeving werkt dat uiteraard anders.
Thuis in Twente heb ik al duizenden keren dezelfde ronde over de Herikerberg gewandeld. Lekker verstand op nul, mijmeren en gewoon gaan. Ik luister geen muziek tijdens het wandelen want dat leidt af van het mijmeren.
Voor mij werkt wandelen gelijk als voor sommigen mensen mediteren.
Vanuit Xi’an reis ik morgen naar Beijing. In de hoofdstad zijn zoveel indrukwekkende, grootse dingen te bezoeken. Ik besluit dus in Xi’an een rustdag te nemen. In een hostal of hotel blijven in den vreemde vind ik dan toch weer jammer. Ik besluit om wederom het centrum in te gaan. De dag van aankomst heb ik wel een aantal dingen gezien maar dat was echt maar kort.
Met busnummer 208 naar het centrum. Wederom ben ik de enige niet Aziaat in de bus. Garantie op vreemde, aanstarende en lachende gezichten. De bus is overvol. Een halte voor ik eigenlijk wil uitstappen besluit ik er ook maar uit te gaan. Ik sta bij de deur en de helft van de bus wil erbij die halte uit. Mijn doel is toch gewoon dwalen en wandelen door de stad. Deze halte is ook een goede start. En ik sta gelijk voor een Starbucks. Misschien niet de beste koffie maar altijd beter wat ik in sommige Chinese hotels of restaurants krijg.
China is meer een land van thee.
Al wandelend kom ik bij Bell tower. Van daaruit loop ik door naar Drum tower. De rij wachtenden is niet lang dus ik besluit toch even binnen te kijken. Een mooie toren met verschillende trommels. Boven is een tentoonstelling met antieke meubels en een balkon buitenlangs voor een uitzicht. Toevallig loop ik net in het beeld als iemand een foto maakt. Netjes bied ik mijn excuses aan. Nee zegt de man jij moet bij op de foto. En zo sta ik weer bij drie verschillende mensen op de foto. Blijf apart. Er is nog een korte optreden met muziek.
Aansluitend duik ik de moslim wijk in. Heerlijk de wirwar van steegjes doorlopen. Mijn doel is gewoon vanaf het centrum teruglopen naar mijn hotel. De wijk is enorm groot. Er zijn erg veel verschillende eetkraampjes en genoeg kraampjes die souvenirs verkopen maar ook shampoo etc.
Alles is er te krijgen en afdingen hoort erbij.
Er zijn ook winkels met een Fish spa. De bakken met visjes die aan je voeten knabbelen. Ik heb dat ooit ervaren in Thailand in de natuur. Erg geinig maar met mijn voeten in zo’n bak met visjes is niet mijn ding. Iets verderop is een winkel met ook massage mogelijkheden. Een massage is natuurlijk een perfecte aanvulling op een rustdag. Gelukkig hebben zij een Engelse vertaling. Genummerd, zodat de man weet welk programma ik wil. Hij maakt een ligbank klaar en zegt: Head down.
De massage begint. Al redelijk snel kneedt hij behoorlijk. Met zijn duimen duwt hij op diverse drukpunten. En hard. Het voelt echt niet ontspannen. Hij gaat over de schouders. Auw. Langs de schouderbladen auw, auw. Over de ruggengraat dat is net iets minder erg. Wat duren 40 minuten lang. Ik moet mij regelmatig inhouden om niet hardop auw te zeggen. Tanden op elkaar en gewoon blijven ademen. Want dat zou ik bijna vergeten. Ademen. Mijn rug begint gewoon te branden. Ik kan het niet zien maar mijn rug is vast helemaal rood. Het voelt zeker wel dat de man weet wat hij doet. Alles wordt wel losgemaakt. Maar ontspannen. Echt niet.
Een pijnbank is een betere omschrijving.
Na 40 minuten mag ik opstaan. Beduusd ben ik ervan.
En wat doe je dan?
Juist. Ik vraag of hij mij ook een hoofdmassage kan geven. Zeker. De hoofdmassage is ook totaal anders dan ik gewend ben maar in ieder geval niet pijnlijk. Niet mijn idee van een massage. Het is vooral heel erg drukken op de schedel van voor naar achter en weer op zij.
En zo sta ik naar ruim een uur weer in de steeg. Met een brandende rug. Ik weet zeker dat ik morgen onwijze spierpijn heb van deze massage die meer op een pijnbank leek. En morgen is een reisdag waar ik toch weer met mijn rugzak op pad ga. Niet handig om dan spierpijn te hebben. Vooraf was dit niet mijn idee van een rustdag.