Het leven van toen ik 19 was en mensen die nu in 2020, 19 zijn is niet te vergelijken. In mijn tijd was het echt een uitzondering dat mensen een tijd naar het buitenland gingen. Of het nu voor stage was of als tussenjaar.
Nu lijkt het haast een verplichting om een ervaring in het buitenland op te doen. Omgekeerde wereld lijkt het. Mocht je misschien niet van reizen houden krijg je het gevoel je te moeten verantwoorden waarom je niet gaat reizen.
Ik leef mijn leven in omgekeerde volgorde. Kijken na wat nu gewoon is.
Ik ben na het behalen van mijn diploma gelijk gaan werken. Het kriebelde al heel vaak om te gaan reizen. Ik heb zelfs al eens informatie opgevraagd om voor een paar maanden naar Australië te gaan.
Australië is nog steeds de andere kant van de wereld. Echter in 1991, zonder mobiel en internet, was het geestelijk toch nog verder weg dan nu.
Waarom ik het niet gedaan heb? Ik zag beren op de weg. Best enge beren. Je weet wat je hebt. Een baan bij een bank was een goede stabiele baan etc. Ik kende ook niemand in Australië. Kortom het is er nooit van gekomen.
Ooit was ik op vakantie op Sint Maarten. In een korte tijd leerde ik er mensen kennen. En meerdere mensen zeiden kom toch ook hier werken en wonen. Dat klonk echt ideaal. Ik heb zelfs nog gesolliciteerd. Echter kwam er een heftige orkaan over het eiland. Er was veel verwoest. En de banen die er nog waren werden vergeven aan lokale mensen. Logisch. En weer ging het niet door.
Het kriebelen kwam en ging. Ik heb vele programma’s gekeken over reizen, emigreren etc. Jaloers was ik niet. Meer dat ik dacht ik zou het ook wel willen.
Is het egoïstisch als je opeens weggaat?
Geef je een veilig bestaan op?
Wil je op safe spelen?
Wat is een goed moment?
Ik ben veranderd. Iedereen veranderd. Niemand is dezelfde persoon als toen je 20 of 30 was. Gelukkig heb ik nu veel minder angsten. Minder beren op de weg. Denk ik tegenwoordig in mogelijkheden. En daardoor kan het opeens allemaal wel. Alles viel op zijn plek.
En nu ik al aardig richting de 50 ga. Al 28 jaar bij een bank heb gewerkt. Al 2 jaar heb gereisd. Woon ik op kamers.
Wie had dat gedacht? Dat ik ooit nog op kamers zou gaan wonen. Ik zelf zeker niet.
En weet je? Het klopt. Gewoon een keuze. Ik wil niet heel veel geld kwijt zijn aan het wonen. Geld wil ik overhouden om de omgeving te verkennen. Om te reizen.
Op kamers wonen scheelt geld en ook tijd. Er is niet zoveel om schoon te maken. Ik heb geen tuin. Het leven is een stuk overzichtelijker.
Hoe lang ik er zo overdenk? Dat weet niemand. De tijd zal het leren. Zodra het gevoel veranderd handel ik er wel weer na.
Voor nu vind ik het vooral ook zeer grappig. Ik woon op kamers. Ik heb een fiets en kleren. Een baan en een dak boven mijn hoofd. En bovenal heel veel vrijheid. Dat gevoel van vrijheid is misschien nog wel fijner dan reizen. Ik kan het weinige dat ik heb zo oppakken en mij verplaatsen naar ? Nog geen idee. Maar iets zegt mij dat deze levensstijl nog wel even gaat duren.
Wat is voor jou de ultieme vrijheid?
Liefs
Sabine
Financiële vrijheid opent de deur naar het vinden van onze ultieme vrijheid. Mijn ultieme vrijheid is om vrij te zijn van schuld en spijt en op een plek te zijn waar ik me levend voel met doel en liefde.
Ik neem geld niet meer als uitgangspunt dat werkt al zeer bevrijdend. Succes