Ik kwam vanuit Vietnam in Laos. Vanuit het vliegtuigraam zag ik alleen maar zandwegen. Oef, dat wordt terug in de tijd en pittige reizen over de weg. Blanco begin ik aan Laos. Geen boek over in de hand gehad dus niet ingelezen. Zelfs geen blog gelezen. Alleen de naam Luang Prabang vaker gehoord. Een vliegticket is zo geboekt. Gaan. Omdat het kan.
En dan ben ik in Laos. Jeetje. Dat op een paar kilometer afstand, Vietnam grenst aan Laos. Met een vlucht van een uur. Een land zo totaal anders kan zijn. Vooral heel anders kan voelen. Een gevoel uitleggen is erg lastig maar ik ga het proberen.
Laos is gelijk een deken van relax.
Ontspannen. Rustig. Onthaasten. En vooral heel stil. Hier geen getoeter. Geen geschreeuw. Iedereen waardeert en respecteert elkaar. Geen gestreste mensen. Niemand rent hier. Het lijkt dat niemand haast heeft. Alles is zo ontspannen en rustig.
En het de sfeer werkt heel aanstekelijk want alle toeristen en reizigers zijn ook veel ontspannener en rustiger. Wat is dat toch een heerlijk gevoel. Een allesomvattende ontspannen sfeer. In jezelf en om je heen.
Dit zou ik willen kunnen kopiëren! Dit zou iedereen eens in zijn leven een paar dagen moeten kunnen ervaren.
Er zijn heel veel tempels en monniken. Respect is erg belangrijk. Op meerdere plekken wordt dus aan buitenlanders duidelijk gemaakt wat de regels zijn. Of meer de levensstijl die men leeft. Het begint met de schoenen. Nagenoeg overal waar je komt, of naar binnengaat, schoenen uit. Het hoofd is het meest heilige dus niemand op zijn hoofd aanraken. Een aai over de bol, al is het kind nog zo schattig, wordt nooit gewaardeerd. Met je voetzolen naar iemand toewijzen of over iemand heen stappen kan echt niet. In een tempel dienen je schouders en knieën bedekt te zijn en hoor je stil te zijn. Best duidelijk en de mensen uit Laos houden zich zelf aan deze regels. Maak je een keer een foutje zullen ze je er niet op aanspreken. Daar zijn zij te netjes voor.
Ik was er in de periode dat de boeren nog hun land verbranden. Dit is al sinds tijden hun manier om het land weer vruchtbaar te maken. De vele rook kan best heftig zijn. Vooral als je de pech hebt dat de wind uit Noord Thailand komt want daar verbranden ze ook. Dubbele rook.
Er is een grote geasfalteerde weg van Vientiena naar Luang Prabang. Buiten deze weg om, die in onze ogen al niet echt goed is, zijn er vooral zandwegen. Zandwegen met heel veel diepe kuilen. Mensen wonen nog in hutten. Elektriciteit is er rond de grote weg. De reden dat veel mensen vanuit het hoogland naar beneden, naar de weg, zijn verhuist. Toegang tot elektriciteit.
De ontwikkelingen gaan super snel in Laos. Nu nog voelt het dat er in Laos geleeft als terug gaan in de tijd en dan wel 50 tot 100 terug. Maar super snelle inhaalslag is gaande. Elektriciteit. Mobiel. Kabel. Steeds meer stromend water.
China bouwt de eerste treinrails in Laos. China heeft het aangeboden en de voordelen aan Laos uitgelegd. China bouwt en betaald. Waarom? China wil een treinverbinding met Thailand en dan moeten zij door Laos. Ik hoop dat China zich aan hun belofte houdt en dat de trein voordelen geeft. Beter en goedkoper transport voor mensen en goederen. Zodat Laos ook produkten kan uitvoeren. Nu, over land, is het te duur omdat de weg te slecht is en het vervoer te lang duurt. Ik hoop dat de trein vaak genoeg stopt in Laos. Zelfs nu al tijdens de bouw van de rails veranderd Laos zeer snel. De vooruitgang houdt je niet tegen. Maar het zal helaas vast ook negatieve dingen meebrengen.
Mijn tijd in Laos was vooral een deken van relaxte rust. Vriendelijke mensen. Heerlijk eten. Serene rust bij iedereen. Door de warmte is je tempo altijd al lager. Maar Laos vertraagd je nog meer. Haast heeft er niemand. Waarom zou je?
Ik heb niet veel plekken aangedaan in Laos. Ik was er 3 weken. Luang Prang is mijn favoriet. Ik was er twee keer een week met tussendoor een uitstapje naar Hong Kieaw.
Wauw wat mooi!! Lijkt me een heerlijk land ❤️😘
Een heel prettig land