Ervaringen of avontuur?! 2/3

Ervaringen of avontuur. Het ligt soms heel dichtbij elkaar. Een avonturen maken vaak achteraf een goed verhaal.

Aan alle goede dingen komt toch vaak een einde. Ik verlaat het prachtige strand.

Vooraf heb ik een retourticket geboekt naar Kaapstad naar Amsterdam vlak voor kerst. Een week strand is genoeg. Graag wil ik nog een paar dagen terug naar Kaapstad. Nog een paar dingen zien en doen. En ook vooral ben ik nieuwsgierig of mijn project voor de daklozen is opgepakt.

Tijd om terug te gaan naar Kaapstad

Het toeval wil dat sinds slechts 3 weken er rechtstreekse vluchten naar Kaapstad vertrekken vanuit de luchthaven dichtbij het strand. Die luchthaven is op 90 ongeveer kilometer afstand. 90 km met veel bochten en niet de beste wegen. Een vlucht van bijna 2 uur. Het alternatief is een bus nemen die er zeker 1,5 dag overdoet.

Ik was al vele uren in een bus en een safaritruck. Een korte vlucht met een vliegtuig lijkt mij de betere keuze. Op maandagochtend is mijn vlucht. Vroeg opstaan is geen probleem. Met de safari en in een afgelegen gebied is het vaak vroeg op. En dus ook vroeg op bed.

De avond voor mijn verstrek regent het al behoorlijk. Op die maandag is het al drukker op de weg. Door de maandag en door de regen. Ongeveer een uur voor vertrek kom ik aan op de luchthaven. Inchecken van bagage kan nog tot 40 minuten voor vertrek dus op tijd. Echter is er niemand bij de incheckbalie. Het is een super kleine luchthaven.

Er zijn meer mensen op de luchthaven. Gepland staan 2 vluchten. Een naar Johannesburg en een naar Kaapstad. Ik loop naar een dame met een fluoriderend hesje: Waar kan ik inchecken? Volgens haar bij de ticketverkoop balie!? Daar is echter een behoorlijke rij. En er lijkt ook niets te gebeuren daar. Die verwijzing naar die rij en het feit dat er geen beweging in zat had een soort van signaal moeten activeren. Dat deed het echter nog niet.

Een ander “hesje” vragen. Mevrouw u moet naar de incheckbalie. Oh is er niemand. Er komt vast snel iemand.

Nou niet dus. En de tijd begint nu toch een beetje te dringen Twee wachtende zakenmannen gaan ook naar Kaapstad. Ook zij hebben geen idee. De hesjes wijzen telkens naar een andere balie. Na 4 keer op een neer te zijn gelopen geef ik het op. En dan.

De verlossende informatie

Er gaan geen vluchten die dag. Het weer is te slecht. En de lampen op de baan werken niet. Weer een geval van geen onderhoud plegen. Bij mijn vraag wat er dan nu gaat gebeuren krijg ik de mooie woorden: Niets.

Ik zeg: Niets?

H (hesje). Nee mevrouw u heef een vliegticket geboekt van hier naar Kaapstad. Die vlucht vertrekt niet dus.

Maar u regelt toch wel iets?

H. Nee mevrouw. Dat hoort niet bij het ticket en mijn baan.

Heeft u dan een tip?

H. U kunt wachten op de volgende vlucht naar Kaapstad. Die vertrekt vrijdag.

Maar het is nu maandag, Ik kan toch niet tot vrijdag hier op de luchthaven wonen?

H Misschien kunt u vertrekken vanaf East Londen?

Gaat er nog een vlucht vandaag? En hoe kom ik in East Londen?

H Geen idee mevrouw.

Wij zijn een vliegmaatschappij wij mogen geen mensen over de weg vervoeren

En dat alles vertelde meneer Hesje met een emotieloos gezicht.

Even voor de beeldvorming. Ik sta op de luchthaven van Mthatha. Een paar kilometer buiten de stad.  Deze luchthaven heeft 2 krakkemikkige incheckbalies. 2 informatiebalies. Een soort super kleine supermarkt met 2 tafeltjes en 4 stoelen. Toiletten zijn er. Echter alleen een herentoilet of een invalidentoilet!? En er is zowaar een hoek waar kleding wordt verkocht. Daarbij is Mthatha, volgens velen, een van de smerigste steden van het land. En een stad waar echt niets te doen is. 

Niet de plek waar je van maandag tot en met vrijdag wilt vastzitten. En dan is er ook nog het aanwezige risico dat de lampen vrijdag nog niet werken. En de kans dat het vrijdag nog regent is ongeveer 100 procent. Kortom. Geen wenselijke situatie.

Navraag leert dat lokale mensen zeggen dat meneer Hesje gelijkt heeft. Zij doen niets en hoeven dat ook niets te doen. TIA. This is Africa. Een veel gehoorde opmerking. Vooral als er dingen anders gaan dan gepland.

Gelukkig voor mij accepteren meer mensen de situatie niet. Onvrede is uiteindelijk niet iets wat de maatschappij wil. Zij proberen je schijnbaar af te schepen. En accepteer jij het niet. Pas dan kijken zij naar een oplossing.

En dan opeens kan er wel iets geregeld worden

De tickets worden omgeboekt met vertrek vanaf East Londen. Het systeem is super traag. En vlak voor mijn beurt is het vliegtuig van die dag vol. Of het ook vertrek volgende dag mag? Ja ja ja. Mevrouw ik heb u de tijd nog niet gegeven. Haha elke tijd is prima. Alles beter dan wachten tot vrijdag met een grote kans op wederom niets.

Onderwijl vraagt een net uitziende dame die net de rij uitloopt mij of ik ook naar East Londen moet? Klopt. Nou zij heeft een grote bedrijfsauto en kan wel een paar mensen meenemen.

Hu? Zomaar vraagt zij het aan mij

Uitgerekend aan mij. Met al die anderen mensen meer op de luchthaven. Ja ik wil. Ja ik wil met u meerijden. Wat een geluksmoment is dat. Ik was nog bezig met het vliegticket en nu heb ik ook al vervoer.

Zo zit ik bij de geplande aankomsttijd van mijn vliegtuig in Kaapstad. Niet in een vliegtuig. Maar in een Q7. Met een mevrouw die uitvaarten regelt en een meneer die priester is. Wat een combinatie. 2,5 uur later ben ik op de luchthaven van East Londen.

Een bed en een taxi zijn zo geboekt. Dat was het meest eenvoudige van deze enerverende dag.

Was ik in paniek? Nee niet. Wel druk aan het denken hoe ik niet op Mthatha zou hoeven te blijven. En dat is gelukt.

Liefs,

Sabine

Mooi en gezondMooi en gezond

4 gedachten over “Ervaringen of avontuur?! 2/3”

Geef een reactie