Ik ben bijna weer dakloos en werkloos.
Net als 2 jaar geleden. Al was het toen mijn eigen keuze. In deze bijzondere tijd is het toch anders.
Ik heb de laatste twee jaar geleefd als een vrije vogel. Vrij van bezittingen. Vrij en reizen. Ik ben nog elke minuut blij dat ik die droom heb laten uitkomen.
Vorige week hoorde ik dat Vietnam in heel 2020 geen buitenlandse toeristen wil ontvangen. Ik was vorig jaar 6 weken in Vietnam. Vietnam stond dus niet eens op mijn reislijst van 2020. En toch. Het bericht maakte dat ik mij opgesloten voelde.
Want zo maar opeens is de hele wereld zo anders. Anders hoeft niet gelijk slecht te betekenen. Echter is de huidige situatie erg onnatuurlijk.
En hoe dan nu verder? Na in een week 6 nachtdiensten te hebben gewerkt, keek ik scheel van vermoeidheid. Eerst bijslapen en weer in mijn normale dagritme komen.
Mijn cv weer actualiseren. Zowel in het Nederlands, Engels als Duits. Reizen is geen optie nu. Niets doen is voor mij ook geen optie. Dus solliciteren en kijken wat eruit komt. Waar ik uitkom.
Zeker heeft het hotel aangegeven dat zij mij weer willen aannemen als alles weer terug bij het oude is. Echter weet niemand hoelang dat gaat duren. Het is maar zo mogelijk dat het nog maanden gaat duren voor ze weer de volledige bezetting nodig hebben.
Ondertussen heb ik dus meer tijd voor mijn cursus Spaans.
Meer tijd om video’s te maken en velen oude te hermonteren. youtube
Meer tijd voor mijn online verkoop van foto’s. portfolio
Meer tijd voor wandelen, fietsen en lezen.
Op de laptop kijk ik af en toe een film. Meestal toch ted-talks of documentaires.
Opeens is er wel veel tijd.
Een verplichte vakantie zonder te reizen.
Net als het hele leven en mensen veranderlijk zijn. Zal ook deze situatie een keer veranderen.
Stay safe
Stay healthy
Liefs,
Sabine