Vast op een rivier met gevaarlijke dieren! Een afwijkende reisdag in Monteverde

Om van de pacifistische kust of van Monteverde naar de Caribische kust te gaan moet je altijd over San José. Vanaf Monteverde gaat dus bus slechts twee keer per dag. Ik besluit die van 5.30uur te nemen. Ik moet een pittige heuvel oplopen naar het busstation. Het ticketbureau is zelfs al geopend zo vroeg. Ik vraag om een ticket en krijg een stortvloed Spaans te horen. Helaas versta ik alleen dat er iets niet is. EUHM geen autobus? Autobus si pero no sitta solo pie! Okay alleen een staplaats. Ook apart dat zij dat verkopen. Helaas blijft de prijs gelijk en is het een rit van ongeveer 4 uur. In deze landen met onvoorziene stops en soms slechte wegen en veel wegopbrekingen weet je het nooit zeker. Wachten tot 14.30 duurt zolang dus gewoon gaan. Ik ga gewoon achter op de trap zitten dat scheelt. Zeker beter dan staan. Echter zit je bijna op de motor dus in het begin was de vloer koud zo in de bergen. Hoe langer de dus reed hoe warmer de vloer werd. Op het einde was de vloer echt heet. Onderweg een leuk gesprek gehad met Glee is haar nickname. Zij is in hart en ziel muzikant. Percussie en zang echter valt er niet van te leven en werkt zij op een callcenter vanuit haar huis. Zij is geboren in San José maar vindt de grote stad vreeslijk. Nu woont zij buiten Monteverde op een berg alleen met haar twee honden. Zij gaat even naar San José om te brunchen met haar familie en gelijk daarna weer naar huis. Pfff 8 uur in een bus is toch geen pretje. Zo erg vind zij de stad. Ooit heeft zij op een festival gespeeld in Amsterdam. Leuk gesprek.

Ik ben al vroeg in mijn hostel. 10.00uur en de check in is pas 15.00 uur. Gelukkig hebben zij een bagageruimte voor mijn grote rugzak. Ik plof neer in een stoel en duik gelijk op mijn telefoon nu ik wifi heb. Opeens hoor ik mijn naam. Metem! De Duitse dame van mijn verjaardag spel uit Bahia Drake. Wat een leuke verrassing. Haar reisgenoot Carlo is net vertrokken. Zij vertrekt helaas over ruim een uur naar de Pacifische kust. Toch even kunnen bijkletsen.

De volgende dag pak ik de bus van 09.00 naar Tortuguero. Er zijn drie tijden om met de collectivo boot te gaan. Anders moet je er particulier 1 nemen en dat ligt aan de bui van de kaptein wat het kost. Varieert van usd 60 tot 100. Ik betaal voor 2 bussen en de boot ongeveer euro 7,50.

Normaal moet je vanaf aankomst van de eerste bus lopen naar een ander busstation om verder te reizen. Is slechts 800 meter maar het is veranderd de bus staat al klaar en gast via het busstation op weg.

Van die ritten die zo uit een film zouden kunnen komen

Er gaan veel toeristen naar het zelfde dorp. Gebruikelijk is dag je grote rugzak of koffer in de bagageruimte onder de bus gaat soms op het dak en anders op de rolstoelplek. Geen grote bagagestukken op een stoel.

Er zit een Chinese jongen man bij mij in de bus, You/yu hoor ik later. Ik tip hem dat het beter is zijn koffer bij de rolstoel plek te leggen.  Dat wil hij niet want er zitten belangrijke dingen in. Echter bij het busstation stappen erg veel mensen in. Nu wil hij zijn koffer toch wegleggen,

Hij staat iets op en wil met een dropje de koffer plaatsen. Echter is het raam open! Hij gooit zijn koffer zo het raam uit. Te grappig dit. De hele bus lachen. De bus rijdt nog niet en gelukkig dus bus waar zijn koffer nu onderligt ook niet. Deuren open. Koffer pakken en wij kunnen gaan.

Ik zeg al tegen hem. Joh wij gaan zo nog met een boot dat wordt nog leuk met jou.

De busrit gaat door landelijk gebied. Veel boerderijen vooral met koeien en mais. Een grote paardenrenbaan en hele velden met bananen. De tros bananen is ingepakt in plastic te bescherming. Net cadeautjes aan een boom. Opeens is gaat er een hek omlaag op de weg. Er steekt een man over met heel veel bananen aan een rails. En keer wat anders dan wachten op een trein.

Overstappen op de boot. Ook hier geen pier in de rivier. Door modder, het is regenseizoen, en via een andere boot naar onze boot. De boot is al volgeladen met aardappels en verschillende soorten fruit. De kapitein geeft instructies om het gewicht over de boot te verdelen. Nee jij daar en die daar etc. Hij neemt de tijd. Eindelijk gaan wij dan toch. Voordeel van het regenseizoen is dat de rivier hoog genoeg is. Een gids laat ons foto’s zien dat bij laag water vrijwilligers op de boot moeten helpen duwen. Dan is de boottocht ipv 1 uur opeens 3 uur.

De boottocht schijnt mooi te zijn misschien zien wij nog dieren. Wederom moet iedereen verplicht een zwemvest aan.

Opeens ramt de boot met de rechterkant vol de oever van de rivier.

Iedereen schrikt en is verbaast maar wij varen verder. Verderop rammen we weer op rechts de oever. Jeetje wat een slechte kapitein. Volgens hem is de boot veel te zwaar voor de stroming. Tja. Opeens is er een boom midden in de rivier. De boot ramt er met de linker kant op. Ik kijk gelijk met iemand of er geen gat in de boot zit. Zoveel geluk hebben wij wel. Geen zichtbare schade. Sommigen zijn al een beetje bang en ook boos. Ondertussen moeten wij regelmatig wegduiken voor de takken als wij net niet de oever raken. Het onvermijdelijke we rammen weer de oever met de rechterkant maar de motor valt ook gelijk uit. Daar zitten wij. Vast met de kont van de boot. Iedereen moet zijn zwemvest nu ook dichtdoen. Alleen het personeel, een gids en een local dragen niets. Apart. Ik zwem denk ik beter dan zij maar goed. Lekker zit zo’n zwemvest niet. Vraag mij ook af of het mij gaat helpen. En warm is ook nog. Maar ik mag de zwemvest echt niet af doen. Misschien zie ik er niet sportief genoeg uit. Ik zit achterin met de chinees, 4 Zweedse jonge studenten en 2 Duitse meiden. Wij zien de humor van de situatie in. Wij maken grappen over de situatie, bijvoorbeeld lootje trekken wie de boot moet duwen. Er zitten krokodillen en giftige slangen in het water. Wie moet de BBQ aansteken en beheren? Wat voor eten hebben wij aan boord,

Telefoons genoeg op de boot maar niemand heeft bereik.

Al pratend weet ik dat Yu theater studeert. Opeens laat hij zich ontvallen dat hij ook techniek heeft gestudeerd. Ik zeg kan jij ook wel even kijken of jij de motor kan repareren.  Ohhh ja. De kapteinstaat het schoorvoetend toe. Onze chinees ontdekt het probleem echter is er een gereedschap aan boord. Logisch uiteraard. Iets met een vliegwiel dat geen contact maakt. Zij proberen het met touwen. Helaas zonder resultaat.

Dan komt er een andere boot langs. Die boot is stukken kleiner dus wij kunnen niet allemaal overstappen. Er stappen slechts drie ménsen over. Het gaat zo snel dat niemand weet wie en waarom zij overstappen en niet iemand anders. De mensen in de helpende boot kijken angstig als met veel geschommel de mensen overstappen. Het gaat goed. Zij regelen hulp. Een jonge dame is echt gestrest en beetje angstig. Ja ik studeer biologie (dat is al nummer 4) en weet dat hier krokodillen en slangen zijn. Zij wil echt weten hoe lang zij nog moet wachten. Okay. Ik ben geen expert maar een klimmende krokodil kan ik mij niets bij voorstellen.

De mannen trekken nog een keer aan het touw en zo waar de motor springt aan. Yu is de held van de boot. Meer dan een uur later varen wij weer. Zeer langzaam maar wij gaan. 10 minuten voor wij het dorp bereiken komt onze reddingsboot ons tegemoet. Voor de zekerheid vaart hij toch achter ons aan.

Wat een leuke en afwijkende dag was dit. Heerlijk gelachen.

Booking.com

Geef een reactie